De context van een persoon heeft een grote impact op verslaving.

Soldaten die tijdens de vietnam oorlag drugs gebruikte en daaraan verslaafd raakten, keerden terug en stopten met gebruiken. In de context van de oorlog was er weinig frictie, en waren er beloningen om te gebruiken. De drugs was puur, en gemakkelijk mee te roken in tabak. Het hielp hen alert te zijn tijdens missies, waardoor ze het idee hadden dat ze hun kamaraden konden helpen. Eenmaal terug in de USA, was er veel meer frictie en geen beloning meer om te gebruiken. De drugs in america was van andere kwaliteit en moest geïnjecteerd worden, er was geen enorm stressvolle omgeving meer om mee te copen, en de voordelen van het niet gebruiken (carriëre en sociaal leven) waren groot.

Als we dit doortrekken, kunnen we verslaving zien, niet alleen als een ziekte van iemand, maar ook iets als een effect van een situatie op iemand. Iets extersns, buiten de persoon die veranderd kan worden. Het is een poging om met de omstandigheden om te gaan.

Dit kan ook helpen verklaren waarom veel mensen die in een afkickkliniek het lukt om te stoppen, maar als ze weer terugkeren weer beginnen. In de de afkickkliniek is het leven heel anders: discunuïtiet en is het lastig om aan drugs te komen. Maar als de mensen weer terug in dezelfde situatie komen, een situatie die ze met drugs hebben geleerd om te copen, vallen ze weer terug in het drugsgebruik.

Bron: Wood, W. (2019). Gelukkig met gewoontes: een leuker leven door de fascinerende wetenschap achter goede gewoontes en vaste routines. HarperCollins: Amsterdam